یار بی دل

کیست در این ماتم و غم درد مرا دوا کند ؟
آتش دوزخ خدا از دل من جدا کند
یاور من تهی دل است از سخن عشق پیر
کی شود آرزوی من در دل او قوا کند ؟
صاحب عشق عصر نو حسام شاعر گداست
گدای عشق مه پری، کی دل او روا کند ؟
تمام عمر قاصرم در گرو عشق توست
گر نکنی وصل دوست، دل به خدا نوا کند
تر شده صورت حسام ای دل غافلم بیا
چشمۀ خون به پا کنم چون که صنم جفا کند